Ξεκίνησα με καλή διάθεση. Σιγά σιγά άρχισε να εξαφανιζεται. Ένιωσα ανασφαλής. Αγχώθηκα. Δεν ήξερα τι να κάνω. Που πάω και μπλέκω. Δεν μίλαγα. Λυπήθηκα την παρέα μου. Ξενέρωσε. Ζήτησα πολλές φορές συγγνώμη. Πλησίασαν. Το άγγιγμα. Ω θεε μου! Δεν είμαι εγώ για τέτοια. Που να κρυφτώ? Με έλουσε κρύος ιδρώτας. Μου κόπηκαν τα πόδια. Ανέπνεα με δυσκολία...μεγάλη δυσκολία. Το νερό στέγνωνε απ' το πρόσωπο μου. Δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ να ακούσω έστω ένα γαμημένο τραγούδι ολόκληρο. Με λυπηθηκα. Με λυπάμαι ακόμα.Με είδαν όλοι. Δεν μπορούσα να το διαχειριστώ. Δεν είμαι εγώ για τέτοιες καταστάσεις. Δεν είμαι εγώ για τέτοια. Ή το χεις ή δεν το χεις. Κι εγώ δεν το 'χω...Φεύγω!
Υ.Γ: Ευχαριστώ τη Φίλη!
same here!
ΑπάντησηΔιαγραφήoloi trabame zoria oloi pername fashs oloi niothoume amixania se stigmes kai oloi elpizoume na exoume anthropous dipla mas na mas antexoun se autes tis perierges stigmes mas
ΑπάντησηΔιαγραφήremember you are not alone....:-)
αν δεν υπαρξουν τετοιες στιγμες με κρυφες κρισεις πανικου δεν εχει νοημα να βουτας στα βαθεια!μπορει σε αναλογη στιγμη να μην ειναι καν φιλοι σου διπλα. αυτο που καλο ειναι να επιδιωκεις ειναι να εχεις εσενα ατόφια και ετοιμη να σου σταθεις!ξερεις αλλωστε πως κανεις δεν ειναι καλυτερος στο να σε "γιανει" απο τον ιδιο σου τον εαυτο. ολοι οι αλλοι καποιες στιγμες απλως περισευουν. μην σε ρομαζουν τα ταξιδια μεσα σου,οι αμηχανες καταστασεις, οι δυσκολες προσεγγισεις και η στιγμιαια αποτυχια να προσαρμοστεις καπου-καπως. ριξου μεσα και προσπαθησε να απολαυσεις αυτα τα χωρις νοημα στραβοπατηματα καινα πεις οτι εισαι και για τετοια!!!!διασκεδαζε τον πανικο, καποιες φορες αποδιδει τα μεγιστα και δεν χρειαζεται καν να απολογηθεις στους φιλους σου μετα.
ΑπάντησηΔιαγραφή