Ένα ψέμα και μιαν αλήθεια

Και τι να διαλέξεις;

Το ψέμα που θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα;
Η μιαν αλήθεια που θα δοκιμάσει όλες σου τις αντοχές.

Το ψέμα που θα είναι ελεγχόμενο ή μιαν αλήθεια απρόβλεπτη και τρομακτική;

Μέσα στο ψέμα θα ξέρεις πάντα πως είναι ένα ψέμα, θα το ορίζεις εσύ ως πραγματικότητα σου και θα το πλάθεις καθ' όπως σου ταιριάζει.

Μες την αλήθεια όμως;
Πως θα μπορέσεις πότε να ισχυριστείς πως είναι όντως αλήθεια;
Πως η πραγματικότητα σου είναι αλήθης;
Πως κάποια στιγμή και αυτή δεν έγινε ένα ψέμα;

Πως θα μπορέσεις να τα βγάλεις πέρα ανάμεσα σε αυτες τις τόσο λέπτες γραμμές που διαχωρίζουν και ορίζουν την φύση σου;

Πως;
Αφού η αλήθεια είναι τόσο σκληρή.

Δεσμεύτηκα

Πέρασε ο καιρός και κάποια πράγματα δυσκόλεψαν. Όσο εύκολα και αν έγιναν μερικά άλλα, τα δύσκολα μας γέμισαν και ο καιρός συνέχισε να περνάει. Κάποια στιγμή που δεν υπήρχε άλλος γύρω μας, με κοίταξες στα μάτια και μου είπες μες το παράπονο "Θέλω να κλαίω!". Εκείνη τη στιγμή ένιωσα έντονα τις τρεις αυτές λέξεις να συγκρούονται με τα τύμπανα μου και σε αγκάλιασα σφιχτά τόσο για παρηγοριά δική σου όσο και για δική μου! Δεν έχω χρησιμοποίησει ποτέ τις λέξεις αυτές σε συνδυασμό παρ' όλο που έχω νιώσει πολλές φορές ακριβώς αυτό που προσπαθούν να περιγράψουν. Στην πραγματικότητα, τις περισσότερες φορές εγώ δεν θέλω να κλαίω. Θέλω να αποφεύγω να κλαίω, να μην χρειάζεται να κλαίω, να μην υπάρχει λόγος να κλαίω. Γι' αυτό και πάντα προτιμώ να λέω πως "Κλαίω!" γιατί είτε το θέλω είτε όχι μερικά πράγματα δεν είναι ούτε και φαντάζουν  διαχειρίσημα σε όση απόσταση και αν τα κρατήσεις. Ένα είναι σίγουρο... ο βαθμός δυσκόλιας παραμένει πάντα ο ίδιος αλλά πάντα η ακριβής απόδοση ή όχι είναι στη διακριτική ευχέρια ενός μακρινού εαυτού.

Τέλοσπάντων, εγώ δεσμεύτηκα!

Μ'αγαπάς. Σ'αγαπώ και είναι Αλήθεια!

Υ.Γ: Το πάντρεμα των καιρών!