Ασυγχώρητο μου παραστράτημα, λάθος μου μοιραίο και μεγάλο…

Μου ‘ρθε στο μυαλό ευθύς αμέσως.. Καμία σχέση με όλο το υπόλοιπο τραγούδι.. Αυτό έπαθα που λέτε, ναι. Παραστράτησα και έκανα λάθος και μοιραίο και μεγάλο το οποίο τυχαίνει να είναι απλά ασυγχώρητο και πρέπει να το πληρώσω θεέ μου το αμάρτημα.. Εννοείται!

Και όλα αυτά με μια φυσικότητα και μια απλοχεριά που με κάνουν να αναβιώνω άπειρα σκηνικά των τελευταίων μηνών και να γελάω με την ψυχή μου. Πόσο στόκος είσαι;; Εμένα λέω μην προσβάλλεσαι εσύ..

Το ξανάβαλα στο play το τραγουδάκι…

Έκλαψα, πόνεσα, ντράπηκα, χάρηκα, γέλασα και ξανά έκλαψα... και; Μάλλον δεν άξιζε και τίποτα τελικά έτσι; Κατάφερα να το ξεπεράσω.. συγγνώμη.. Χίλια συγγνώμη ειλικρινά αλλά έπρεπε να το κάνω για μένα.. Ήταν πολύ εγωιστικό λες εσύ ε; Ναι εννοείται το βλέπω εγωιστικά το θέμα.. και γιατί ΕΓΩ να το δω αλλιώς;; Για να τρελαθώ τελείως;;

Σε καταλαβαίνω γαμώτο οκ, δεν γουστάρεις τέτοιες καταστάσεις οκ, και φταίω οκ... Αλλά ζύγισε το και λίγο! Μην υποβιβάζεις το άτομο μου έτσι.. Κάτι αξίζω.. Και να πω ότι δεν είμαι συζητήσιμος άνθρωπος και απαιτείται η λήψη δραστικών μέτρων..

Κάτι μήνες πριν έψαχνες τον εαυτό σου, παραδεχόσουν τα λάθη σου και κάτι τέτοια.. Που πήγαν όλα αυτά;;

Αυτό το blog έχει αναφερθεί υπερβολικά πολύ στο άτομο σου… αλλά δεν έχει και σημασία πλέον.. ούτε γι αυτό ούτε για σένα.. για μένα μπορεί και να ‘χει αλλά θα μείνει μεταξύ μου!

Να ‘σαι πάντα καλά. Και το εννοώ!

Εις μνήμην μιας ιδιόρρυθμης σχέσης λεπτών ισορροπιών, χωρίς ταμπέλα!


Υ.Γ: Ουδείς αλάνθαστος και ας λένε για τον Πάπα και τον Θεό! 

Καθρέφτες, πορτραίτα και άλλες ναρκισσιστικές παθήσεις...

Είμαι ένα ψέμα!

Έχω πολύ καλή διάθεση, δεν έχω ίχνος αυτού που λέμε «κατάθλιψη» και τα έχω πολύ μα πάρα πολύ καλά με τον εαυτό μου. Με βλέπω από μακριά, καθώς πλησιάζω τον καθρέφτη και στην αρχή απλά χαμογελάω.. μετά από λίγο σκάω στα γέλια! Είμαι αστεία αλήθεια! Όλοι είμαστε αστείοι, παντού και πάντα!!

Συνειδητοποιώ τον τελευταίο καιρό πόσο μα πόσο ψεύτικος είναι ένας άνθρωπος. Τι θέατρο παίζει καθημερινά, ο καθένας για τους δικούς του λόγους.. Το συνειδητοποιώ, το παραδέχομαι ναι, πως το συνειδητοποιώ πρώτα πρώτα παρατηρώντας τον εαυτό μου! Όλοι κοιταζόμαστε στον καθρέφτη. Όλοι έχουμε ένα είδωλο. Όλοι πλασάρουμε κάτι. Όλοι κάνουμε δημόσιες σχέσεις. Όλοι θέλουμε να δημιουργήσουμε μια εικόνα. Όλοι είμαστε ψεύτικοι. Όλοι είμαστε ένα ψέμα. Όχι ας μην γενικεύω, είμαι ένα ψέμα!

Κι αυτό φαίνεται γιατί δεν συμπεριφέρομαι με τον ίδιο τρόπο σε όλους τους ανθρώπους. Αναλόγως με το πως θα μου γυρίσει το κεφάλι, ποιόν έχω απέναντι μου, τι θέλω, πως βολεύομαι.. Όλοι το κάνουν, το ξέρω.!? Αλλά πόσο ψεύτικο είναι.. Και βέβαια από την άλλη γιατί να συμβιβάζεσαι; Αλλά και γιατί να επιβεβαιώνεσαι; Γιατί να χρησιμοποιήσεις τους ανθρώπους γενικότερα;

Γιατί είσαι ένας εγωιστάκος μωλέ! Ανθρωπάκος- εγωιστάκος! Να γιατί!

 
(Σχετικο μες την ασχετοσύνη του...)


Την φωτογράφησα.
Θυμάμαι ακόμα την αύρα της.
Τα μάτια.Τα μαλλιά.Το λαιμό.
Δεν ήταν απλό.Κάθε άλλο...Μα τι συναίσθημα!
Υπήρξα ο Μπάζιλ!
Είναι ο Ντόριαν...
Θα γίνω ο λόρδος Χένρυ!

Γιατί άμα κολλήσεις...

I catch your eyes ,try not to smile

I track your style I feel your vibes

We have a drink then go outside

Talk for a while and then we kiss

And then we kiss … x2

We play the game we start to move

I feel my heart you feel the bit

I take your hand you turn down slow

We start to feel It’s time … to go.Tonight moon it will hit the sky

And it’s no surprise we’ll wake up with you

Right I shouldn’t compromise,I don’t have to think twice

What to do …

You got me hypnotized x3

So you know what to do

You got me hypnotized x3

So you know what to do

So we slide into the night and to the wild open flow

Oh stary eyes you see me glow so will I hide or will I show

You watch me dance I feel you move

You pull me near nothing to fear

We drifted outside,dream aside until we slide into the light

Tonight moon it will hit the sky

And it’s no surprise we’ll wake up with you

Right I shouldn’t compromise I don’t have to think twice

What to do ..

You got me hypnotized x3

So you know what to do

You got me hypnotized x3

So you know what to do …

« Ενθουσιάζομαι και ξενερώνω εύκολα!». Εξαιρετικά αφιερωμένο

Κάποτε εκείνη μου είπε: « Ενθουσιάζομαι και ξενερώνω εύκολα!». Η γλώσσα του σώματος της πρόσθεσε « Δεν φταις εσύ!». Πλέον το έχει ξεχάσει. Σίγουρα. Εδώ που τα λέμε δεν υπάρχει και λόγος να το θυμάται. Εγώ, φυσικά και το θυμάμαι! Πώς να το ξεχάσω άλλωστε όταν αυτή η φράση υποτιτλίζει τόσα πράγματα γύρω μου. Στιγμές, γεγονότα, συμπεριφορές, τα πάντα. Δικά μου, δικά σου, δικά μας, δικά τους…

Ο υπότιτλος με εφέ highlight και όχι μόνο!

Κάπως έτσι λοιπόν, φτάνει ετούτη η έρμη η στιγμή που πρέπει να αναγνωρίσω πόσο δίκιο είχε.

-Πόσο δίκιο είχες γλυκιά μου;

Και πόσο άδικο είχα εγώ, όταν θεώρησα την ατάκα σου άτοπη και βεβιασμένη.

Χμ νομίζω δύσκολα τα πράγματα…

Και να που τώρα, πρέπει να παραδέχτω πως είμαι επιεικώς απαράδεχτη. Ο ενθουσιασμός μου είναι τόσο υπερβολικός που συνεπάγει ξενέρωμα. Δικό μου, δικό σου, δικό μας, αγνώστου ταυτότητας, η λέξη πάντως σίγουρα μου τρυπάει τα αυτιά από το πολύ καμπανάκι… Τι μου τα τρυπάει δηλαδή... Το καμπανάκι βαράει τόσο πολύ τελευταίως που η ακοή μου γέρασε πριν της ώρας της!

Τι σου λέω τώρα θα μου πεις… Ε τι να σου πω, θα στο πω κι αλλιώς.

Κάποιοι λένε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται, κάποιοι ότι η ιστορία θα δείξει και οι φίλοι μας οι αγγλόφωνοι λένε το ανεξίτηλο “…and the rest is history”. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο η ιστορία είναι ένα σημείο αναφοράς που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη.

Η δική μου ιστορία έχει δείξει, η δική μου ιστορία δείχνει και από ότι φαίνεται θα συνεχίσει έτσι…

Ανασούλες, κομπρεσούλες και καλά ξεμπερδέματα. 

Διαλυμένο σπίτι

Είδα ένα διαλυμένο σπίτι.

Είδα κι άλλο ένα.

Κλειστά παράθυρα, σκοτεινά.

Κάποτε υπήρξαν όμορφα. Ερωτεύσιμα.

Ο σεισμός. Η φωτιά. Η πλημμύρα. Η εγκατάλειψη.

Κι όμως υπήρξαν όμορφα. Αυτό πρέπει να βλέπεις όταν τα κοιτάς.

Τα υπόλοιπα δεν έχουν καμία ουσία. 

Είναι απλώς κουραστικά, ψυχοπλακωτικά και ξεπερασμένα.

 

Η ομορφιά. Η ανάμνηση της. Το χαμόγελο που αυτή άφησε. Εκεί είναι η ουσία.

Τα σπασμένα έπιπλα, τα σκονισμένα σεντόνια, τα μουχλιασμένα σκαλοπάτια...

Δεν είναι αυτά η αλήθεια του σπιτιού αυτού. Η αλήθεια είναι άλλη. 

Είναι αυτή που έκτισε το σπίτι και που αργότερα το έφερε σε αυτήν τη κατάσταση.

Είναι το έντονο πάθος. Το σίγουρο λάθος. Και η ομορφιά τους!

Χαμογέλα όταν δεις ένα τέτοιο σπίτι. Ακόμα και αν φοβάσαι για το δικό σου...

Χαμογέλα. Υπήρξε όμορφο. Χαμογέλα και φαντάσου την ιστορία του.

Χαμογέλα γιατί η αλήθεια είναι πάντα όμορφη!