Ασυγχώρητο μου παραστράτημα, λάθος μου μοιραίο και μεγάλο…

Μου ‘ρθε στο μυαλό ευθύς αμέσως.. Καμία σχέση με όλο το υπόλοιπο τραγούδι.. Αυτό έπαθα που λέτε, ναι. Παραστράτησα και έκανα λάθος και μοιραίο και μεγάλο το οποίο τυχαίνει να είναι απλά ασυγχώρητο και πρέπει να το πληρώσω θεέ μου το αμάρτημα.. Εννοείται!

Και όλα αυτά με μια φυσικότητα και μια απλοχεριά που με κάνουν να αναβιώνω άπειρα σκηνικά των τελευταίων μηνών και να γελάω με την ψυχή μου. Πόσο στόκος είσαι;; Εμένα λέω μην προσβάλλεσαι εσύ..

Το ξανάβαλα στο play το τραγουδάκι…

Έκλαψα, πόνεσα, ντράπηκα, χάρηκα, γέλασα και ξανά έκλαψα... και; Μάλλον δεν άξιζε και τίποτα τελικά έτσι; Κατάφερα να το ξεπεράσω.. συγγνώμη.. Χίλια συγγνώμη ειλικρινά αλλά έπρεπε να το κάνω για μένα.. Ήταν πολύ εγωιστικό λες εσύ ε; Ναι εννοείται το βλέπω εγωιστικά το θέμα.. και γιατί ΕΓΩ να το δω αλλιώς;; Για να τρελαθώ τελείως;;

Σε καταλαβαίνω γαμώτο οκ, δεν γουστάρεις τέτοιες καταστάσεις οκ, και φταίω οκ... Αλλά ζύγισε το και λίγο! Μην υποβιβάζεις το άτομο μου έτσι.. Κάτι αξίζω.. Και να πω ότι δεν είμαι συζητήσιμος άνθρωπος και απαιτείται η λήψη δραστικών μέτρων..

Κάτι μήνες πριν έψαχνες τον εαυτό σου, παραδεχόσουν τα λάθη σου και κάτι τέτοια.. Που πήγαν όλα αυτά;;

Αυτό το blog έχει αναφερθεί υπερβολικά πολύ στο άτομο σου… αλλά δεν έχει και σημασία πλέον.. ούτε γι αυτό ούτε για σένα.. για μένα μπορεί και να ‘χει αλλά θα μείνει μεταξύ μου!

Να ‘σαι πάντα καλά. Και το εννοώ!

Εις μνήμην μιας ιδιόρρυθμης σχέσης λεπτών ισορροπιών, χωρίς ταμπέλα!


Υ.Γ: Ουδείς αλάνθαστος και ας λένε για τον Πάπα και τον Θεό!