Καθρέφτες, πορτραίτα και άλλες ναρκισσιστικές παθήσεις...

Είμαι ένα ψέμα!

Έχω πολύ καλή διάθεση, δεν έχω ίχνος αυτού που λέμε «κατάθλιψη» και τα έχω πολύ μα πάρα πολύ καλά με τον εαυτό μου. Με βλέπω από μακριά, καθώς πλησιάζω τον καθρέφτη και στην αρχή απλά χαμογελάω.. μετά από λίγο σκάω στα γέλια! Είμαι αστεία αλήθεια! Όλοι είμαστε αστείοι, παντού και πάντα!!

Συνειδητοποιώ τον τελευταίο καιρό πόσο μα πόσο ψεύτικος είναι ένας άνθρωπος. Τι θέατρο παίζει καθημερινά, ο καθένας για τους δικούς του λόγους.. Το συνειδητοποιώ, το παραδέχομαι ναι, πως το συνειδητοποιώ πρώτα πρώτα παρατηρώντας τον εαυτό μου! Όλοι κοιταζόμαστε στον καθρέφτη. Όλοι έχουμε ένα είδωλο. Όλοι πλασάρουμε κάτι. Όλοι κάνουμε δημόσιες σχέσεις. Όλοι θέλουμε να δημιουργήσουμε μια εικόνα. Όλοι είμαστε ψεύτικοι. Όλοι είμαστε ένα ψέμα. Όχι ας μην γενικεύω, είμαι ένα ψέμα!

Κι αυτό φαίνεται γιατί δεν συμπεριφέρομαι με τον ίδιο τρόπο σε όλους τους ανθρώπους. Αναλόγως με το πως θα μου γυρίσει το κεφάλι, ποιόν έχω απέναντι μου, τι θέλω, πως βολεύομαι.. Όλοι το κάνουν, το ξέρω.!? Αλλά πόσο ψεύτικο είναι.. Και βέβαια από την άλλη γιατί να συμβιβάζεσαι; Αλλά και γιατί να επιβεβαιώνεσαι; Γιατί να χρησιμοποιήσεις τους ανθρώπους γενικότερα;

Γιατί είσαι ένας εγωιστάκος μωλέ! Ανθρωπάκος- εγωιστάκος! Να γιατί!

 
(Σχετικο μες την ασχετοσύνη του...)


Την φωτογράφησα.
Θυμάμαι ακόμα την αύρα της.
Τα μάτια.Τα μαλλιά.Το λαιμό.
Δεν ήταν απλό.Κάθε άλλο...Μα τι συναίσθημα!
Υπήρξα ο Μπάζιλ!
Είναι ο Ντόριαν...
Θα γίνω ο λόρδος Χένρυ!