Διαλυμένο σπίτι

Είδα ένα διαλυμένο σπίτι.

Είδα κι άλλο ένα.

Κλειστά παράθυρα, σκοτεινά.

Κάποτε υπήρξαν όμορφα. Ερωτεύσιμα.

Ο σεισμός. Η φωτιά. Η πλημμύρα. Η εγκατάλειψη.

Κι όμως υπήρξαν όμορφα. Αυτό πρέπει να βλέπεις όταν τα κοιτάς.

Τα υπόλοιπα δεν έχουν καμία ουσία. 

Είναι απλώς κουραστικά, ψυχοπλακωτικά και ξεπερασμένα.

 

Η ομορφιά. Η ανάμνηση της. Το χαμόγελο που αυτή άφησε. Εκεί είναι η ουσία.

Τα σπασμένα έπιπλα, τα σκονισμένα σεντόνια, τα μουχλιασμένα σκαλοπάτια...

Δεν είναι αυτά η αλήθεια του σπιτιού αυτού. Η αλήθεια είναι άλλη. 

Είναι αυτή που έκτισε το σπίτι και που αργότερα το έφερε σε αυτήν τη κατάσταση.

Είναι το έντονο πάθος. Το σίγουρο λάθος. Και η ομορφιά τους!

Χαμογέλα όταν δεις ένα τέτοιο σπίτι. Ακόμα και αν φοβάσαι για το δικό σου...

Χαμογέλα. Υπήρξε όμορφο. Χαμογέλα και φαντάσου την ιστορία του.

Χαμογέλα γιατί η αλήθεια είναι πάντα όμορφη!