Ένας πούστης with a twist!

Soundtrack:

 

Μελό 1:

Νιώθω λίγο περίεργα... Μερικές φορές αναλώνεις τη ζωή σου σε ανθρώπους διάφορους, αδιάφορους, ασύμφορους και άσχετους ξέχνωντας άλλους... Αλλά όχι καμία σχέση... Δεν τους ξεχνάς!!! Δεν τους υποτιμάς!!! Δεν τους απομακρύνεις!!! Απλά τους έχεις δεδομένα εκεί στην θέση τους...

Δεν είναι ωραίο να θεωρείς ανθρώπους δεδομένους!! Αλλά μερικούς μπορείς... γιατί ξέρεις οτι μπορούν και αυτοί... και αυτό το επίπεδο σχέσης δεν πάει πουθενά!!

Εισαγωγή:

Λοιπόν, υπάρχει ένας-ο πούστης του τίτλου- που ήρθε ένα ωραίο πρωινό, θα 'ταν γύρω στις 8 με 8.30- μόλις που θα χτύπησε το κουδούνι, είμαι σίγουρη- στην δικιά μου τη ζωή. Και ότι και να πει πήγα κι εγώ στην δικιά του...Λοιπόν, τότε ή και αργότερα, -για αρκετά χρόνια πάντως είχε χτένισμα καπελάκι! Έκανε παρέα με τα κορίτσια και θα ήταν ο πρώτος που θα τις χούφτωνε όλες! Η τύχη του πούστη, αλλά με άποψη!Έκανε παρέα και με τα αγόρια! Ήταν δημοφιλής... Τον περιμέναν έξω από το δημοτικό παιδιά από άλλα σχολεία για να τον πλακώσουν, όχι επειδή ήταν πούστης αλλά επειδη τους είχε πατήσει τις ταγκιές!!!

Ψηλώσαμε:

Πήγαμε στο Γυμνάσιο! Κάποιες φορές χαθήκαμε... Μεγαλώσαμε λίγο! Αυτός ήταν ξεκάθαρα κουλ, εγώ πιο θαμπά!!! Έγιναν διάφορα... Ωχ θεε, πήραμε γουώκι τόκι για να μην χρεώνουμε το τηλέφωνο( απλά βγαίναμε στην ταράτσα κάναμε ένα δύο νοήματα και υποτίθεται συνενοούμασταν), κάναμε ημίγυμνες φωτογραφήσεις, γράψαμε προπαγανδιστική προκύρηξη κατά του δημάρχου και των σαμπρελών του, μας κυνήγησαν κάτι γύφτοι- τους δώσαμε λεφτά-και μετά καλέσαμε την αστυνομία και τα πήραμε πίσω! Καλά μετά αυτός άρχισε να ψηλώνει επικύνδινα... ήταν ένα σοκ! Ακόμα δεν το έχω ξεπεράσει!!! Πηγαίναμε εκδρομες, βλέπαμε ταινίες, λιώναμε με τις ώρες σε κουβέντες τόσο ανούσιες και τόσο ουσιαστικές...

Μελό 2:

Μάλλον αγαπίομασταν! Δεν είναι και λίγο να θεωρούν τρίτοι πως είσαι η μόνη που έχει ξεφύγει από το στόμα Του! Όχι, υπάρχουν και άλλοι... Δεν νιώθω περίεργα πια... Γιατί ξεκίνησα όπως ξεκινάμε πάντα!!! Κάθε φόρα που βρισκόμαστε θα ξεκινήσουμε από τότε...από την Εισαγωγή! Γιατί δεν έχουμε τι άλλο να πούμε;;; Γιατί αυτά μας ενώνουν;;; Όχι...γιατί έτσι πρέπει!!! Γιατί αυτό είμαστε... μια ιστορία με αρχή και μέση, χωρίς τέλος και πρέπει να μην ξεχνάμε ούτε λεπτό! Σε κάθε μέση γυρνάμε στην αρχή και ξαναφτάνουμε στη μέση.

Μέτα το Σχολείο:

Περάσαμε πολύ καλά για 1, 2 χρόνια πόσο ήταν;;; Βρισκόμασταν συχνά... απομακρυνόμασταν όταν κουράζαμε ο ένας τον άλλον ή ίσως όταν εγώ το γνωστό party animal τα έφτυνα και ήθελα να χαλαρώσω...Εκείνη την περίοδο είχε εμμονή να μου κάνει κρακ τα δάχτυλα των ποδιών και εγώ του τσίμπαγα τις ρόγες ή τελικά παίζαμε μαξιλαροπόλεμο! Και ήξερε τα πάντα! Και μου έλεγε πως νόμιζει οτι μπορεί να μου πει το ότιδηποτε και να μην σοκαριστώ. Και εγώ σκεφτόμουν μα είναι δυνατόν να σε σοκάρει κάτι που θα έκανε ένας άνθρωπος που τον θεωρείς ικανό για τόσα πολλά;;; Α καλά, ξέχασα νωρίτερα να αναφέρω το οτι είχαμε αποφασίσει να σπουδάσουμε κάτι σε διοίκηση επιχηρήσεων-δεν θυμάμαι πότε- και μάλιστα είχαμε ανοίξει με το μυαλό μας διάφορες επιχηρήσεις στην γειτονιά! Και οι δύο κατά μία έννοια αυτό κάναμε... Αυτός βέβαια ο βλάκας έφυγε μια ώρα αρχίτερα και πήγε στο πιο καλλιτεχνικό σκέλος, αλλά κι εγώ ρε έχω μια κάποια καθυστέρηση αλλά θα το βρω λίαν συντόμως!!! ΚΑΙ ΘΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙΣ!

Τώρα: 
 
Ε βρίσκομαστε που και που... μια φορά το χρόνο, το εξάμηνο, μιλάμε σε άτακτα χρονικά διαστήματα και στο skype, αμέ! Έφυγε ο κύριος πήγε στην Αγγλία, και θα φύγει και θα πάει και πιο μακρύα... Αλλά δεν αγχωνόμαστε... Θα περάσουμε στο μελό 3 ευθύς αμέσως!

Μελό 3:

Τι κι αν δεν μιλώ για σένα στους σημερινούς μου φίλους... Τι κι αν δεν σε βλέπω συχνά... Τι κι αν ξυπνήσω ένα πρωί και μου λείπεις και δεν μπορώ να σε βρω... Και τι έγινε;;; Στη μέση θα 'μαστε και πάλι.. Κάποια στιγμή θα γίνει!!!

Εν κατακλείδι:
 

Ρε μαλάκα δεν θα δακρύσω πια για σένα... Ούτε αίμα, ούτε δάκρυα, ούτε ιδρώτα...

Σ' αγαπάω τόσο πολύ!

:)