Έφυγα...

Έχω φουσκώσει... Σαν παγόνι, σαν μπαλόνι, σαν στρώμα θαλάσσης, σαν σαν σαν... 

Όχι δεν φούσκωσα με/ από αέρα. Σε καμία περίπτωση δεν είμαι κενή μέσα... Αλλά αυτή τι στιγμή αν με ρωτήσεις, θα το 'θελα πολύ! Θα 'θελα να είμαι κενή, να νιώθω κενή και να περνιέμαι για κενή! Ούτε βάθος, ούτε πλάτος, ούτε μήκος, δεν τα θέλώ...

-Γιατί;;; 

Γιατί, δεν ξέρω κάπως κουράστηκα...

-Από τι;;; 

Ε, δεν ξέρω εξεταστική;;;

-Δεν το νομίζω...

Ούτε κι εγώ...

Κουράστηκα... Από όλα! Από τα πάντα! Ναι, τα πάντα! Σταμάτα να με ρωτάς γιατί και τι και πως, αν είχα κάτι παραπάνω να σου πω θα στο 'λεγα! 

Απάθεια...

Σήμερα ξύπνησα αργά, ξεκουνήθηκα αργά και χαμογέλασα πλατιά! Είμαι έτοιμη να φύγω.. Τάσεις φυγής, ναι τις έχω!!! Είμαι τόσο έτοιμη... Θέλω να χαθώ... Να φύγω, να πάω αλλού! Και τα κανόνισα ακριβώς έτσι...

Έχω πρόβλημα μωρέ, μου γύρισε το κεφάλι, μην τα συζητάς!!! Θέλω να μείνω μακρύα για λίγο, να είμαι πιο αλλού κι από αλλού...

Δεν υπάρχει κάτι που πρέπει να καταλάβεις... Δεν υπάρχει κάτι που πρέπει να μου πεις και δεν υπάρχει κάτι που να μου αλλάξει γνώμη!!! Δεν είναι κάτι το καταθλιπτικό ή το ψυχοπλακωτικό αυτό που μου συμβαίνει... είμαι χαρούμενη και αποφασισμένη, έτοιμη για διαλογισμό και αφηρημάδα!!!

Και;; Τίποτα αυτό! Προσπάθησε κι εσύ...