Γελάω...

Και τι να κάνω;;;

Σε θυμήθηκα μετά από καιρό, και είναι λάθος...ετσί φαίνεται δηλαδή.

Θα τρέχω και δεν θα φτάνω ή ακόμα χειρότερα θα φτάσω και μετά θα τρέχω για να ξεφύγω!

Η ανάμνηση... η ποιά;;;; Χαχα, γελάω! Ούτε καν υπάρχει...

Οι λέξεις... σκληρές... όταν τους δίνεις σημασία... όταν τις νιώθεις να διαπέρνουν τη σάρκα σου.

Άμυνα...υπήρξε...υπάρχει...και θα υπάρξει! Θα βρίσκει τοίχο η απόπειρα σου να με... δεν ξέρω τι σκοπό έχει, και εάν έχει. Αυτό είναι κάτι που δεν κατάλαβα από την αρχή.

Μπορώ να μιλάω στον ευατό μου με τις ώρες...ξέρω πότε κάνω λάθος...Τώρα!

Είμαστε μια χαρά. Κάναμε 2 μπανάκια ήδη. Έχουμε 2 ακόμα μαθήματα να δώσουμε, αν και γκουχου γκουχου έβηξα...

Και το καλοκαιράκι αρχίζει! Θα είναι εξαιρετικό... όχι σαν το περσινό... δεν μπορεί να υπάρξει άλλο τέτοιο ψυχολογικό πατατράκ... Ποτέ ξανά!

Τελικά μοίαζουν τόσο πολύ αυτές οι δύο καταστάσεις... θα μπορούσαν να συνδεθούν κατά μία έννοια... τουλάχιστον ως προς το πως τις βιώσα εγώ...

Μη μιλάς, όλα θα πάνε καλά!

Κανένας δεν θα καταλήξει στον αγύριστο!