Βιώνοντας την απώλεια Part 1

Τρία είναι τα ρήματα της στιγμής,
της ώρας,
της μέρας,
της χρονικής περιόδου,
της συγκυρίας αυτής:

Θυμάμαι. Μαθαίνω. Φοβάμαι.

Θυμάμαι που έσπασες το χέρι σου.
Φοβάμαι πως πάντα θα ντρέπομαι γι' αυτό.
Ας ελπίσουμε πως έμαθα.

Θυμάμαι που γελάσαμε μια δυο φορές.
Έμαθα να πηγαίνω στο νοσοκομείο.
Φοβάμαι πως θα χρειαστεί να ξαναπάω.

Θυμάμαι πως δεν ήξερες ορθογραφία.
Φοβάμαι πως κι εγώ που ξέρω...
Τελικά έμαθα με πόσο διαφορετικό τρόπο σκέφτεσαι.

Θυμάμαι πως αγαπούσες το Χριστό.
Φοβάμαι πως εγώ δεν έχω τόσο μεγάλη καρδιά.
Θα προσπαθήσω να μάθω.

Θυμάμαι πως ήξερες.
Φοβάμαι μήπως εγώ δεν μάθω ποτέ.


Συγγνώμη που δεν μπόρεσα να σου εξηγήσω κάποια πράγματα,
που δεν έμαθα να σου μιλάω μέχρι πρότινος,
που δεν προσπάθησα αρκετά.

Aν έρθω στον παράδεισο, θα ψάξω να σε βρω...
να σε γνωρίσω καλύτερα...

Υ.Γ: Ήτανε όλα έτοιμα. Δεν αλλάζω τίποτα. Οι εικόνες δεν έχουν νόημα τώρα.