Ένα περιστέρι δεν φέρνει την Άνοιξη...

Σου μίλησα για κάποια πράγματα. Το μόνο που έκανες ήταν να με κοιτάς.
Συνέχισα. Κι εσυ συνέχισες να με κοιτάς.
Σταμάτησα. Απόρησες και συνέχισες να με κοιτάς για λίγα δευτερόλεπτα.
Σε κοιτάξα κι εγώ. Τραβήξες το βλέμμα σου.
Ένα χελιδόνι. Δεν είχες δει ακόμα, παρ'ολο που είχε σχεδόν τελείωσει η Άνοιξη.

Τι καιρό κάνει εκεί?

- Ξεράθηκε το πρώτο χόρτο μέρες τώρα. Πάει. Η αναπνοή σου έγινε πιο βαριά. Η ατμόσφαιρα πιο μαύρη και το νέρο στο συντριβάνι θα ΄ναι σύντομα παράδεισος. Εδώ κάνει ζέστη... Και αναρωτιέμαι, τι καιρό κάνει έκει πέρα??

-Μα γιατί ρωτάς? Γιατί θες να μάθεις?

-Δεν θα μου πεις? Μια απλή ερώτηση έκανα...

-Ναι, ναι μα και βέβαια! Απλά με βάζει σε σκέψεις... Τι θα αλλάξει για σένα άμα σου πω τι καιρό κάνει εκεί??

-Μάλλον τίποτα...Απλή περιέργεια είναι!

-Απλή περιέργεια!? Μάλιστα.

-Μα δεν μου απαντάς...

-Εδώ κάνει ψύχρα, λοιπόν...

Χαρωπά τα δυο μου χέρια τα κτυπώ..!!

Χαρωπά θε να γελάσω δυνατά                Χα χα -   

Χαρωπά θε να γελάσω δυνατά          Χα χα 

μια και είμαι εγώ παιδί   ξέρω πάντα να γελώ 

κι άμα θες απ΄ την αρχή ξαναρχινώ.    Χα χα!

photo taken by Nephelie

Έχω αποσυντονιστεί πλήρως...

Υπάρχει μια χαλαρότητα...Προσπαθώ να παίξω...Τα καταφέρνω...Αλλά..!!!

Χρειάζομαι κούρδισμα...Όπως και δήποτε!!!

Φαλτσάρω ανελλειπώς και...Αβίαστα!!

Πιθανολογώ πως δεν ενοχλώ κανέναν...ή μάλλον δεν μ' ακούει κάποιος...

Έστω, δεν έχει παραπονεθεί κανείς για τις νότες που παίζω!

Κι όμως...εγώ συστηματικά και απροκάλυπτα τις παίζω, τις ακούω!

Ε τελικά κάποιος θα παραπονεθεί...Μεχρί τότε θ' απολαμβάνω την παραφωνία μου!

2+1=4

Quel catastrophe...

Ξεκίνησα με καλή διάθεση. Σιγά σιγά άρχισε να εξαφανιζεται. Ένιωσα ανασφαλής. Αγχώθηκα. Δεν ήξερα τι να κάνω. Που πάω και μπλέκω. Δεν μίλαγα. Λυπήθηκα την παρέα μου. Ξενέρωσε. Ζήτησα πολλές φορές συγγνώμη. Πλησίασαν. Το άγγιγμα. Ω θεε μου! Δεν είμαι εγώ για τέτοια. Που να κρυφτώ? Με έλουσε κρύος ιδρώτας. Μου κόπηκαν τα πόδια. Ανέπνεα με δυσκολία...μεγάλη δυσκολία. Το νερό στέγνωνε απ' το πρόσωπο μου. Δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ να ακούσω έστω ένα γαμημένο τραγούδι ολόκληρο. Με λυπηθηκα. Με λυπάμαι ακόμα.Με είδαν όλοι. Δεν μπορούσα να το διαχειριστώ. Δεν είμαι εγώ για τέτοιες καταστάσεις. Δεν είμαι εγώ για τέτοια. Ή το χεις ή δεν το χεις. Κι εγώ δεν το 'χω...Φεύγω!

Υ.Γ: Ευχαριστώ τη Φίλη!

Ξύπνησα...

Ξύπνησα και δεν τα έχω βάψει μαύρα...Είναι γεγονός...Άμα έβλεπα κόσμο τώρα θα του χαμογελούσα πλατιά...εώς χαζά θα έλεγα!!Η μέρα φαίνεται πολύ καλή...Βλέπω την απόχρωση του κίτρινου πίσω απ΄την άσπρη παρακαλώ κουρτίνα στο σαλόνι...Αυτό σημαίνει πως ο ήλιος είναι συμπαθητικός σήμερα..Κοιτώντας το Μεγάλο Δέντρο της Δάφνης καταλαβαίνω πως δεν φυσάει ούτε κατα διάνοια...Χμμμ όλα δείχνουν πως πρέπει να βγω έξω νωρίτερα από ότι είχα υπολογίσει...Τέτοιες μέρες σου λείπουν όταν δεν τις βλέπεις συχνά...Κι εμείς τις βλέπουμε..Είμαστε τυχεροί γι αυτό, που μένουμε εδώ...Από άποψη καιρού τουλάχιστον, γιατί αν το αναλύσουμε από άλλη άποψη θα πάθουμε και κρίση, και πανικό, και παράκρουση και ότι θες... Προς το παρόν αυτό δεν θα αναλυθεί περαιτέρω...Ίσως μια άλλη μέρα που θα φυσάει και θα βρέχει...Ο καίρος πρέπει να συμβαδίζει απόλυτα με τον συναισθηματικό μου κόσμο...Είναι αυτός ο ίδιος ο καιρός  που κράταει αυτή τη χώρα μες την τρελή χαρα, κυριολεκτικά και μεταφορικά, ότι και να συμβαίνει π.χ στο οικονομικό σύστημα. 

Σε κάθε περίπτωση σήμερα είναι όμορφα...Πολύ όμορφα...Και μέχρι το Σάββατο βλέπουμε!!!